Robert Boogaard kan het iedere ouder aanraden: meedenken in de (gemeenschappelijke) medezeggenschapsraad. Als ouder met twee kinderen op Het Windas en voorzitter van de MR en de GMR, weet hij wat het oplevert als je gebruik maakt van je recht op inspraak in het onderwijs. Het is niet alleen interessant om als ouder het complete plaatje te leren kennen, maar je helpt het Primo-bestuur ook echt om het beleid te versterken door mee te denken, kritische vragen te stellen en mee te beslissen. Hij hoopt anderen te inspireren, zodat er nog meer ouders aanschuiven bij de medezeggenschapsraden. “Het ouderperspectief is veel waardevoller dan ouders doorgaans zelf denken.”
door de redactie
Als coördinerend adviseur bij het ministerie van Justitie en Veiligheid houdt Robert zich beroepsmatig bezig met de bescherming van de nationale veiligheid. Een heel andere sector dan het onderwijs, zou je zeggen. Toch sluit zijn rol als voorzitter van de GMR naar zijn mening goed aan bij zijn dagelijkse werk.
Robert: “In essentie zijn er veel overeenkomsten: het meepraten en meebeslissen, het vergaderen, het leiden van de vergadering… al is de inhoud natuurlijk totaal anders. In mijn werk heb ik te maken met het voorkomen van zaken die de nationale veiligheid kunnen raken. Veiligheid heeft daarbij in de beleving van mensen doorgaans een negatieve waarde, je waardeert het pas als het er niet meer is. Het onderwijs heeft daarentegen een positieve waarde. Door het creëren van de juiste omstandigheden kunnen kinderen zich ontwikkelen en het beste uit zichzelf halen. Het is mooi om aan deze inspirerende sector bij te kunnen dragen. Ik kan het iedereen aanbevelen!”
Denk mee en beslis mee
In de Wet Medezeggenschap op scholen (WMS) is vastgelegd dat ouders en medewerkers invloed moeten kunnen hebben op het beleid van scholen en het schoolbestuur. Alle Primo-scholen hebben daarom een medezeggenschapsraad (MR), die meedenkt en meebeslist over het beleid van de school. Daarnaast is er een gemeenschappelijke medezeggenschapsraad (GMR) die kijkt naar hoe het overkoepelende beleid wordt vormgegeven. In die raad gaat het dus over beleid dat invloed heeft op alle Primo-scholen.
Robert: “Daardoor zie je als GMR-lid het hele onderwijsplaatje. Je ontdekt hoe er leiding wordt gegeven, krijgt inzicht in de financiën, de leerlingaantallen, welke afwegingen moeten worden gemaakt, wat succesvol is en werkt, maar ook welke risico’s er zijn. Daardoor snap je beter wat er op de scholen gebeurt en wat dat betekent voor je eigen kinderen en die van anderen.
Zo praten we in de GMR bijvoorbeeld mee over het formatieplan. Daarin wordt onder andere uitgelegd hoeveel formatieplekken voor leerkrachten en ondersteuners er zijn en hoe wordt omgegaan met zij-instromers.
Ik vind het interessant om de verbinding te kunnen leggen tussen de verhalen waarmee mijn kinderen uit school komen en het beleid dat daarachter zit. Maar ook om te weten wat gemaakte keuzes betekenen voor de kinderen van de buren, of voor de vriendjes die komen spelen. Er komt zoveel bij kijken! Onderwijs is veel meer dan een juf die een toets afneemt. Er zit een fascinerende wereld achter. Die kennis over het basisonderwijs haal je niet uit de krant.
Dat geldt ook voor de rol van leerkrachten. Ik zie in de vergaderingen hoe enthousiast en bevlogen zij met hun werk bezig zijn. Wat ze blij maakt, maar ook wat ze frustreert. Eigenlijk precies zoals ik dat ook bij mijn collega’s zie. Omdat ik vanuit de GMR meer context meekrijg, zijn we volwaardige gesprekspartners. Dat is heel anders dan tijdens een oudergesprek op school, dan blijft het toch bij een gesprek over cijfers en leeftijdsontwikkeling.”
Ouders als belangrijke stakeholders
Meedoen binnen de GMR is niet alleen interessant voor jezelf, je bent ook een belangrijke stakeholder voor het bestuur. Je bent als vertegenwoordiger van ouders en medewerkers onderdeel van de beleidsvorming en kunt de organisatie veel brengen door jouw expertise en ouderperspectief in te zetten.
Robert: “De directeur-bestuurder van Primo wil dat we als GMR actief meesturen en meebeslissen. Dat doen we door veel uit te vragen en kritisch te zijn als dat nodig is. Van die kritische vragen wordt een beleidsstuk alleen maar beter. En kan het bestuur ons als GMR overtuigen, dan mag het ervan uitgaan dat er meer draagvlak zal zijn.
Daarnaast help je als ouder in de GMR om twee werelden dichter bij elkaar te brengen. Als ouder sta je op het schoolplein tussen andere ouders, waardoor je signalen opvangt die de mensen op het bestuurskantoor niet snel te horen krijgen. Je hebt een voorlichtende rol én kunt makkelijker toetsen hoe andere ouders tegen een idee of besluit aankijken. Daarmee haal je actief belangrijke informatie op.”
Twee werelden verbinden
Die informatie kan meteen praktisch worden omgeslagen. Denk dan bijvoorbeeld aan hoe je als bestuur of school ouders het beste kunt informeren. Robert weet uit eigen ervaring dat er door de toon van een bericht snel misverstanden kunnen ontstaan.
Robert: “Scholen of leerkrachten communiceren nog te vaak vanuit de lerarenblik of met veel vakjargon. Ze gebruiken dan klinische begrippen als ‘sociale veiligheid’, ‘ingrijpen’, ‘problemen in gedragsontwikkeling’. Ik vind dat niet gek, want dat zijn de woorden die zij als professionals onderling gebruiken. Ik kan met mijn collega’s ook vrij nonchalant praten over zaken die de nationale veiligheid betreffen, waar je als buitenstaander waarschijnlijk enorm van zou schrikken, alleen al omdat je de context mist.
Als ouder sta je uiteraard emotioneler tegenover het onderwijs dan een leerkracht. Het gaat tenslotte over je kinderen. Als je dan een bericht in lerarentaal leest, denk je: wat is hier aan de hand?! Het is goed om daar als school rekening mee te houden. Wij hebben als MR van Het Windas daarom aangeboden om brieven tegen te lezen. Op die manier kun je helpen om beter in te schatten hoe een boodschap landt bij ouders. Daar lijken voor scholen nog veel kansen te liggen.”
Laat die kans niet liggen
Juist omdat het ouderperspectief zo waardevol is voor Primo, vindt Robert vindt het jammer dat er maar weinig ouders zijn die gebruikmaken van hun recht om mee te praten. Hij merkt dat mensen een drempel ervaren om lid te worden van de (gemeenschappelijke) medezeggenschapsraad.
Robert: “Mensen denken dat je er veel kennis voor nodig hebt of dat het veel tijd kost. Natuurlijk helpt het als je affiniteit hebt met het onderwerp en het interessant vindt om mee te denken. Maar het is echt niet zo dat je alles al moet weten. Sterker nog, het is vaak juist prettig dat je die kennis niet hebt. Je kunt daardoor meer out of the box denken. De tijdsinvestering is echt niet heel groot, met gemiddeld twee uur per maand kom je een heel eind. We hebben vier keer per jaar een algemene vergadering en daarnaast zijn er een aantal themaraden (onderwijs en kwaliteit, personeel en arbeid, huisvesting en financiën), waarmee je de diepte ingaat.
Gezond verstand, enthousiasme en interesse zijn het belangrijkste, de kennis volgt vanzelf. Je krijgt vooraf goede informatie. Stukken komen doorgaans op tijd, zodat je je goed kunt voorbereiden. En als je vragen hebt, dan zijn er genoeg mensen in de raad die het je helder kunnen uitleggen. Het zijn immers grotendeels leraren, zaken uitleggen is hun vak en ze zijn er vrijwel allemaal heel goed in.”
Robert hoopt dan ook dat veel meer mensen over de drempel heen willen stappen. “Als je niet meepraat, weet je ook niet wat je mist. Ouders – maar ook medewerkers – weten niet welke kansen ze laten liggen.”
Meer weten?
Kijk voor meer informatie over medezeggenschap op www.primoschiedam.nl/onze-organisatie/gmr/. Of stuur je vraag naar n.capel@primoschiedam.nl.
