Winnaar NK duatlon op Loep

Suzanne Schotte-Steens is intern begeleider bij Loep. Op 22 oktober werd zij Nederlands kampioen duatlon. Een hele prestatie, zeker als je bedenkt dat ze de voorbereiding doet naast haar werk op Loep en er stevig getraind moet worden om zulke mooie resultaten te bereiken. We gingen met haar in gesprek over hoe ze werk en topsport weet te combineren.

door de redactie

Als kind begon Suzanne bij een atletiekvereniging met hardlopen. Al gauw merkte ze dat alleen lopen niet genoeg was. Ze wilde meer! Toen is ze overgestapt naar triatlon: een duursport waarbij je eerst ongeveer twee kilometer zwemt, daarna 90 kilometer fietst, en er dan nog een halve marathon (21,1 kilometer hardlopen) achteraan doet. Er zijn ook nog andere afstanden in de triatlon, maar Suzanne oefent vooral deze middenafstand.

Trainen

Daarvoor moet ze wel flink trainen. In periodes van basistrainingsweken is ze zo’n tien uur per week in touw. Tijdens piektrainingsweken is dat zestien uur. Twee volle werkdagen dus aan trainingsuren. Dat is soms best lastig te plannen naast haar schoolwerk. Maar voor een deel van de training heeft ze een hele goede oplossing: ze gaat altijd met de fiets naar school. En dat levert met werk in Schiedam en een huis in Zuidland maar liefst veertig fietskilometers per dag op. Op die manier is ze lekker in beweging én ontloopt ze de files. Daarmee is ze bijna net zo snel op school als wanneer ze de auto zou pakken. “Je hebt hooguit een lekker band en tegenwind, maar verder kan er niet veel gebeuren.”

Uitdagingen

Daarnaast is Suzanne intern begeleider op Loep. De afgelopen vijftien jaar stond ze voor de klas, en de laatste twee jaar daarvan deed ze daarnaast de opleiding tot intern begeleider. De kans om intern begeleider te worden, vond ze een mooie uitdaging. En een goede uitdaging gaat zij niet uit de weg!

Sport en werk combineren vraagt niet alleen behoorlijke discipline, het is vooral een kwestie van goed plannen. “Er is best wel wat mogelijk naast het werken in het onderwijs.” Dat is iets wat Suzanne ook goed aan andere leerkrachten over kan brengen: het optimaal indelen van je werk, zodat je toch tijd overhoudt voor andere dingen. Voor het gezin, hobby’s, en in haar geval topsport. Suzanne: “Doordat je doelen hebt, zowel privé als op het werk, moet je heel goed nadenken over hoe je je tijd effectief indeelt. Ik ben altijd bezig om dingen zo vlot mogelijk te regelen en niets te laten liggen.”

Kopgroep

Elke week traint Suzanne alle drie de sporten. Hoewel fietsen haar met de paplepel ingegoten is – haar ouders zijn wielrenners – vindt ze het zwemgedeelte van de triatlon het allerleukst. Daar hoeft ze niet hard voor te trainen: zonder veel inspanning komt ze altijd wel met de kopgroep het water uit. Met name het lopen is het onderdeel waar ze het meest voor moet oefenen.

Nederlands kampioen

Eigenlijk traint Suzanne vooral voor de triatlon, de (cross)duatlon is de wintervariant. Bij de duatlon moeten deelnemers eerst 7,5 kilometer lopen, gevolgd door 17 km fietsen, en dan weer 4 km lopen. Suzanne had eigenlijk niet specifiek toegewerkt naar het NK duatlon. Maar toen haar trainer haar erop wees dat het NK duatlon precies in de herfstvakantie gehouden werd, dacht ze waarom niet? Ik ben lekker uitgerust, dus ik ga het proberen. Zonder enige verwachting. Haar man en kinderen – haar meest trouwe supporters – gingen dan ook niet mee om haar aan te moedigen. Zal je net zien: “En tóén werd ik kampioen.”

“Zo, wat gaat de juf doen…?”

Speciaal

Het NK duatlon is niet Suzannes eerste kampioensmedaille. De eerste won ze toen ze net begonnen was aan de Pabo. Dit is haar vijfde nationale titel. En ooit was ze Oostenrijks kampioen mountainbiken. Deze vijfde NK-medaille is best speciaal. Ook omdat ze een van de oudere deelnemers was en het trainen tussendoor op een laag pitje gestaan heeft. Omdat ze kinderen kreeg en een nieroperatie moest ondergaan. Dat maakt toch dat het voelt als een kroontje op haar werk als sporter. “Gaaf dat ik nog steeds leuk meedoe!”

In de berging

De kinderen van school vinden het superleuk dat ze heeft gewonnen. Zelf is Suzanne niet zo bezig met social media, maar Loep had het op Instagram gezet en daar reageerden de kinderen op. “Toch leuk dat ze dit op die manier kunnen delen.” Suzanne en haar fiets worden zeker opgemerkt: “Kinderen zien dat ik altijd op de fiets kom. Ik heb op school mijn racefiets in het magazijn staan. En als ik de wijk uitrij, zetten ze grote ogen op: zo, wat gaat de juf doen…?”

Schooldirecteur van de toekomst

Sinds het begin van dit schooljaar werkt Jennifer Hoppe-Jaspers op Loep. Daar staat zij op woensdag voor groep 6/7 en om de week een dag voor groep 7/8. Daarnaast doet zij het leertraject voor directeur en ondersteunt zij de directrice van Loep.

door de redactie

Als iemand aan Jennifer vraagt wanneer je kunt starten als directeur, vertelt ze dat dat voor iedereen anders is. “Dat hangt er maar helemaal vanaf wat er op je pad komt, of jij je er dan klaar voor voelt en of je het al wil. En of je er klaar voor bent om fouten te gaan maken.”

Ze vergelijkt het met hoe je als leerkracht begint. Je bent van de Pabo af, maar dan begint het pas echt. In de praktijk ga je pas echt leren, leren van je fouten. Jennifer weet dat ze dat wil en kan, maar ook dat ze soms achteraf zeker weleens zal denken dat ze iets anders had kunnen doen. Zij durft op die manier naar zichzelf te kijken en heeft er alle vertrouwen in.

Jij doet ertoe

Voordat ze begon op Loep heeft ze ruim zestien jaar op scholen in Rotterdam gewerkt, waarbij ze de laatste twee jaar meehielp in het directieteam. Ook was zij coach voor startende leerkrachten en studenten. Nu heeft ze dus de stap naar Primo gemaakt en dat bevalt haar uitstekend. “De Primo-leus ‘jij doet ertoe’ merkte ik heel erg. Dat zit in kleine dingen. Een kaartje bij binnenkomst geeft je al fijn gevoel. Maar het kwam ook door de warme ontvangst binnen de groep van directeuren.” Binnen de groep collega’s voelde zij zich ook meteen thuis. “En leuk dat Primo allerlei activiteiten voor medewerkers organiseert. Er is veel extra voor collega’s wat maakt dat je voelt dat je ertoe doet en dat je erbij hoort.”

Voor alle kinderen

Waarom Jennifer schoolleider wil worden, vertelt ze graag. “Ik heb steeds voor de klas gestaan, en dat vind ik nog steeds heel erg leuk. Kinderen houden me jong en scherp, en ze hebben vaak veel betere oplossingen dan volwassenen. We zouden de wereld beter kunnen maken als we daar meer naar zouden luisteren. Op het moment dat ik ging coachen bij andere scholen zag ik veel verschillen, het gaat niet op iedere school hetzelfde. En in het begeleiden van starters merkte ik dat als het bij een starter moeizaam ging, dat dat vaak te maken had met de school. Met de sfeer, waardoor iemand zijn problemen niet kon delen. Als directeur zou ik daar een verschil in kunnen maken. En het voor alle kinderen fijn kunnen maken op school via de leerkrachten, door vertrouwen en veiligheid te bieden binnen het team. Want een leerkracht kan beter zijn werk doen als hij zich goed voelt, en duidelijkheid heeft over waar de school naartoe wil.”

Kennismaken

Jennifer heeft het eerste jaar van de opleiding Leidinggeven aan schoolontwikkeling gedaan. Het tweede jaar doet ze in overleg met het Primo-bestuur later, want eerst wil ze gedegen kennismaken met Loep. Ze wil de school goed in kaart brengen, collega’s leren kennen, kinderen leren kennen, én ze moet zich nieuwe methodes eigen maken. Daarnaast maakt ze kennis met andere directeuren in overleggen. Dat kost best wat energie, maar het inspireert ook enorm. Zo wil ze iedereen leren kennen.

“Ik heb er heel veel aan om veel te weten van het team. Je hoort wat er leeft, wat mensen fijn vinden, dat geeft vertrouwen en je laat zien dat hun mening ertoe doet.”

Persoonlijke verhaal

Samen met het team wil Jennifer bekijken waar collega’s naartoe willen, ook wat de sfeer betreft. Daarom heeft Jennifer met iedereen binnen team kennismakingsgesprekken. Om zo te investeren in het team. “Ik heb er heel veel aan om veel te weten van het team. Je hoort wat er leeft, wat mensen fijn vinden, dat geeft vertrouwen en je laat zien dat hun mening ertoe doet. Ik wil hun persoonlijke verhaal van ze horen, weten wanneer iemand zich fijn voelt op zijn werk, wanneer het goed gaat, maar ook wat maakt dat het soms minder leuk is. En over dingen die vaker terugkomen, kan ik dan nadenken over wat we daaraan kunnen doen.”

Leertraject tot directeur

Binnen Primo is het leertraject tot directeur nieuw. Hierbij loop je als leerkracht mee met het directieteam en kijk je mee met het team, in combinatie met het voor de klas staan. Met deze aanpak zet Primo in op eigen kweek van directeuren.

Meester met master

In 2021 spraken we al een keer met Rosan Lingmont. Zij stond voor de klas in groep 3 van De Violier en deed daarnaast de master Onderwijskunde aan de Erasmus Universiteit. Ten tijde van ons interview had ze het erg druk met lesgeven, stagelopen en haar scriptie. Nu, twee jaar verder, vragen we Rosan hoe het gaat.

door de redactie

Inmiddels in Rosan afgestudeerd en heeft ze haar master als onderwijswetenschapper behaald. Zij staat nog steeds drie dagen per week voor de klas, nu in groep 4. Dat vindt ze een van de leukste groepen: “Ze kunnen al lezen en schrijven, dus je kan meteen iets dieper op de stof ingaan en ze zijn wat zelfstandiger. Maar je moet ze nog steeds wel heel veel leren.” En ook al zei ze in het eerdere interview dat je in een kleine klas betere begeleiding en meer aandacht kan geven, Rosan kan het prima bolwerken met deze groep van 24 kinderen. Kleine klassen zijn in deze tijden van krapte dan ook een luxe die scholen zich niet kunnen veroorloven. Gelukkig hebben ze op de Violier nog veel stagiairs en onderwijsondersteuners die kunnen helpen, maar ook dan is de schaarste merkbaar. “Het is jammer dat er soms te weinig mensen zijn. Daardoor moeten de collega’s die normaal de extra ondersteuning bieden, voor de klas staan. Maar als er nood is…”

Kwaliteitsgroepje

Naast het voor de klas staan zit Rosan als onderwijskundige in het ‘kwaliteitsgroepje’, zoals ze zichzelf noemen. Dit groepje ondersteunt en adviseert het bestuur van de school bij belangrijke beslissingen. Zo denken ze bijvoorbeeld mee als er een nieuwe methode uitgezocht moet worden, door er literatuur bij te zoeken en mee te kijken naar de voor- en nadelen ervan.

Scriptie

Terugkijkend op het vorige interview, toen Rosan nog volop aan het stagelopen was en bezig was met haar scriptie, vragen we naar de uitkomsten van de afstudeerscriptie. Deze zou eerst over ‘nudging’ (dit betekent kleine duwtjes in de goede richting geven, red.) gaan, maar kreeg uit praktische overwegingen toch een ander onderwerp. Er was een wisseling van scriptiebegeleiders en er moest meer onderzoek gedaan worden, waar niet echt tijd voor was. Dus ging het over een andere boeg en onderzocht Rosan in hoeverre leerlingen zichzelf kunnen beoordelen met zelfreflectie. Zoals ze het uitlegt: “Ik heb gekeken of leerlingen kunnen bedenken: ‘Ik leer iets, heb ik het wel goed geleerd, en beheers ik het goed genoeg om de toets te kunnen maken’.” Iets wat je steeds vaker ziet terugkomen in nieuwe methodes waarbij leerlingen smileys mogen tekenen om aan te geven hoe ze gewerkt hebben. Uit literatuurstudie bleek echter kinderen pas vanaf de middelbare-schoolleeftijd echt goed kunnen reflecteren op hun werk. “In het PO vinden kinderen dat nog heel lastig, het kan wel als je het ze leert en veel begeleiding aanbiedt, maar ze zijn in hun ontwikkeling nog niet zover dat ze dat goed zelfstandig zouden kunnen.” De kennis en vaardigheden uit haar scriptieonderzoek neemt Rosan mee in haar verdere loopbaan.

Opknaphuis

Heeft ze nu ze niet meer hoeft te blokken voor haar master een zee van vrije tijd ‘over’? Nee, luidt het antwoord. Stilzitten, dat kan ze niet. Want naast de drie dagen als juf is ze bezig met het klussen in haar renovatiehuis. Iets totaal anders. Een project waar ze zich met veel plezier op gestort heeft, en dat voorlopig nog niet af is. Het wordt allemaal heel erg mooi én Rosan wordt steeds handiger. Maar als er op niet-werkdagen iets is, springt ze in, bij een bezoek aan een andere school bijvoorbeeld.

‘Samen met een collega begon ik lessen close-reading te ontwikkelen voor De Violier.’

Close-reading

Verder ontwikkelt Rosan lessen voor close-reading. Close-reading is een verdiepende manier om een tekst te lezen, waarbij op drie verschillende manieren (sessies) steeds dieper op de tekst wordt ingegaan. Wat zegt de tekst, hoe wordt het precies gezegd, en wat betekent dat voor mij en voor de wereld? “Omdat er nog heel weinig kant-en-klare lessen zijn bij teksten, zijn wij die gaan maken,” vertelt Rosan. Eerst voor De Violier, en later samen met een collega, in haar vrije tijd, vanuit huis. “Vaak moeten leerkrachten zelf die sessies maken bij teksten en dat is best intensief. Wij kunnen dat heel goed en vinden het leuk om te doen.” De close-readinglessen willen ze nog verder uitwerken en op de markt brengen. Om zo de toch al drukbezette leerkrachten een helpende hand te bieden door hen deze taak uit handen te nemen.

Toekomst

Als haar huis af is, wil Rosan meer gaan werken. Op school zelf, buiten de groep. Een dag extra om meer dingen op school te kunnen doen, voor het bestuur. “Echt een dag dat ik me daarop zou kunnen focussen.” Mogelijk in de toekomst bij een bestuur van een scholengemeenschap: “Als iemand die vanuit de praktijk dingen aan kan bevelen.” Misschien dat ze zich ook nog verder wil ontwikkelen als methodeontwikkelaar. Met het ontwikkelen van de lessen close-reading is ze in elk geval al volop bezig met de toekomst. De methode staat, Rosan en haar compagnon bedenken de verwerkingsvormen.

Daarom wil je schoolleider worden op Loep

Wat maakt een goede schoolleider? Om daar antwoord op te krijgen gingen we te rade bij Annemieke Jeene, al ruim vijftien jaar schoolleider bij Primo. Bevlogen vertelt zij over het vak en over wat dat in de praktijk betekent op ‘haar’ school Loep. Inspiratie genoeg, dat beloven we. En voor iedereen die na het lezen denkt: dat wil ik ook! Scroll dan nog even verder, want er is een vacature beschikbaar.

door de redactie

Annemiekes keuze om schoolleider te worden, was een klassieke speling van het lot. Ze startte in 2008 op de Gorzenschool in Schiedam-Zuid. De ambitie om directeur te worden, speelde op dat moment helemaal niet. Ze kwam naar de Gorzenschool om daar de inhoudelijke koers voor het onderwijs mee te ontwikkelen. Maar nog geen zes weken nadat ze was begonnen, kreeg de directeur een hartstilstand. Toen duidelijk werd dat hij niet meer terug zou keren, werd Annemieke door Primo gevraagd om zijn taken als directeur over te nemen.

Annemieke: “Dat gebeurde natuurlijk na veel overleg met het Primo-bestuur. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb mijzelf wel gepromoot toen duidelijk werd dat de directeur niet meer terug zou komen. De papieren had ik nog niet, dus ik ben toen meteen met het schoolleiderstraject gestart.”

Een paar jaar later werd Annemieke behalve directeur van de Gorzenschool ook directeur van De Troubadour in Groenoord. In 2015 vond er een uitwisseling plaats tussen SIKO- en Primo-scholen, waarna de Gorzenschool onder het SIKO-bestuur kwam te vallen. Vanaf dat moment kon Annemieke zich volledig richten op De Troubadour, de school die ze met het nieuwe team liet uitgroeien tot de huidige basisschool Loep.

“In 2015 zijn we meteen begonnen met het vormgeven en in de praktijk brengen van onze nieuwe visie voor de school. We startten met de stam- en niveaugroepen en met de heterogene groepen, daarmee werken we nog steeds. Kinderen van twee opeenvolgende leerjaren zitten in één groep, waardoor ze ieder jaar van rol wisselen: ze zijn om en om de jongste of de oudste. Zo leren ze van elkaar en ontdekken ze hoe ze elkaar kunnen helpen. Omdat er per leerjaar tussen de kinderen onderling grote verschillen waren, zijn we ook gaan werken met niveaugroepen voor de cognitieve vakken als spelling, reken en lezen. Alles om bij te dragen aan het welbevinden van de kinderen.”

Samen het onderwijs vormgegeven

Die eerste jaren van Loep hadden Annemieke en het team nodig om de organisatie goed rond te krijgen en de visie te verankeren, daarna zijn ze verder de verdieping ingegaan. En nu…? “Nu ben ik bovenal supertrots op onze school! We hebben een enorm energiek team dat de laatste jaren ook nog eens flink is uitgebreid. Mensen die op onze school werken, weten waarvoor ze kiezen en gaan daarvoor. We geven als team vorm aan het onderwijs. Een proces waar we samen in zijn gegaan en dat zorgt dat we met elkaar inhoudelijk de goede keuzes maken. We komen regelmatig bij elkaar om te overleggen, onder andere in Professionele LeerGemeenschappen (PLG’s), ook wel leerteams genoemd. Zo blijven we bezig met hoe we ons onderwijs aan de kinderen, de kwaliteit en de organisatie kunnen verbeteren.”

En juist omdat die samenwerking zo belangrijk is, heeft het team zich afgelopen jaren verdiept via een traject over psychologische veiligheid. “Die veiligheid creëer je onder andere door dingen waar je tegenaan loopt bespreekbaar maken, door te laten zien welke kennis en kwaliteit je zelf in huis hebt, te ontdekken waar collega’s juist weer goed in zijn, door te leren hoe je die kennis en kwaliteiten kunt delen en vertrouwen te hebben in elkaar… Het is allemaal even belangrijk. In 2022 hebben we het traject als team afgerond, maar ik zie dat ook nieuwe collega’s in die vibe worden meegenomen. Er is een grote verbondenheid.”

Altijd je ogen en oren openzetten

“Als schoolleider vind ik het belangrijk om veel met mensen in gesprek te gaan en écht goed te luisteren. Soms zegt iemand het één, terwijl hij of zij iets anders bedoelt. Dan moet je goed zoeken naar wat er achter een opmerking zit en dat bespreekbaar maken. Dit geldt voor collega’s, maar net zo goed voor kinderen en ouders. Als je duidelijk hebt wat er speelt, kun je weer fris beginnen en samen nieuwe kansen opzoeken.

Daarnaast moet je als schoolleider natuurlijk altijd je ogen en oren goed openzetten en jezelf regelmatig afvragen: wat is effectief? Wat doen we wel en wat doen we juist níet?

Uiteindelijk doe je alles om ervoor te zorgen dat de kinderen goed gefaciliteerd zijn. Je wil ze de kansen bieden die ze nodig hebben. Voor onze leerlingen betekent dat onder andere dat we een goede taalbeheersing ongelofelijk belangrijk vinden. Al is het stimuleren van taal altijd belangrijk, of kinderen nou laag- of hoogtalig zijn. Bij ons begint die aandacht voor taal bij het veel in gesprek gaan met elkaar. En door de kinderen op verschillende manieren te stimuleren, bijvoorbeeld door ze te laten antwoorden met zinnen in plaats van met losse woorden. Omdat we op Loep ook veel meertalige kinderen hebben, onderzoeken we op dit moment hoe we kinderen kunnen helpen om die meertaligheid beter te benutten.

Als het gaat om kansen bieden, zie ik dat we met het team ook steeds meer ‘voorwaardelijk’ kijken. Daarmee bedoel ik dat we goed kijken of kinderen beschikken over wat ze nodig hebben om aan het werk te kunnen op school. En wanneer dat niet het geval is, kijken we hoe we daar iets aan kunnen doen. Dus ook wanneer er thuis of aan de zorgkant iets speelt. Hiervoor hebben we onder andere een brugfunctionaris.

We investeren ook in het betrekken van ouders door ze goed te informeren over hoe zij een rol kunnen spelen in de ontwikkeling van hun kinderen. Dat betekent dus ook dat we ingrijpen wanneer een ouder zegt: ‘Ik kan niet lezen, dus ik kan niet helpen met huiswerk.’ We helpen ouders te onderzoeken wat wél haalbaar is in hun situatie. Want ook als je kind jou voorleest, help je al. En daarvoor hoef je dus alleen maar te luisteren. De uitspraak ‘ik kan niet helpen’ hoor ik dus liever niet. Ik ga graag op zoek naar wat wel kan en naar waar nieuwe kansen liggen.”

“De uitspraak ‘Ik kan niet’ hoor ik liever niet. Er is altijd wel iets wat je wél kan doen of een andere manier om een doel te bereiken. Daar ga ik veel liever naar op zoek.”

Aandacht voor uitdagingen

Annemieke zet haar onderwijservaring graag in voor het begeleiden van nieuwe collega’s. Ze is nauw betrokken bij het zij-instroomtraject van Primo en helpt bij het opleiden van toekomstige schoolleiders. Wat heb je als schoolleider van de toekomst nodig? Is er een verschil met de tijd waarin zij zelf begon?

“De aandachtspunten hebben zich verlegd. Het eerste waar ik aan denk, is dat het belangrijk is om verantwoordelijkheid te delen en die als directeur ook meer neer te leggen in het team. Dat zorgt voor meer draagvlak. Ik deed altijd heel veel zelf, maar ik weet nu beter hoe belangrijk dat draagvlak in het team is.

Ook de personeelstekorten zullen voorlopig een uitdaging blijven. Het tekort is groot en neemt nog toe. Het blijft belangrijk om te kijken hoe we nieuwe mensen kunnen vinden om het onderwijs in te gaan. Het opleiden van zij-instromers vind ik daarin een goede stap. Maar we moeten er ook voor zorgen dat mensen niet uitvallen en dat ze gecoacht worden. Ook daar speel je als schoolleider een belangrijke rol in.

Het opleiden van schoolleiders binnen Primo vind ik een mooi traject. Schoolleider is een intensief vak, er komt veel op je af. We merken dat mensen sneller vertrekken. Het is daarom goed dat startende directeuren meer worden begeleid. Dat ze de kans krijgen om eerst te leren naast een ervaren schoolleider. Ik vind dat zelf heel leuk om te doen. Je merkt dan ineens hoeveel je automatisch regelt binnen de school. Mooi om daar mensen in te ondersteunen en ze feedback te geven.”

Volop afwisseling

Het onderwijs is gevarieerd en heeft zoveel dynamiek. Dat betekent dat je als schoolleider niet alleen veel intern bezig bent, maar ook extern. “Om te kijken hoe je met partners in de wijk beter samen kunt werken om goede zorg te bieden, bijvoorbeeld. Niet naast elkaar, maar met elkaar. Zo zijn er nog veel meer ontwikkelingen. Die afwisseling vind ik het allerleukste van mijn werk op Loep. Het is nooit saai. En ik ben er trots op dat ik dat samen doe met zo’n bevlogen team. Een team dat met elkaar het beste uit de kinderen haalt.

Uiteindelijk is de belangrijkste taak van een schoolleider dat je er bent voor je team. Dat je ervoor zorgt dat zij kunnen doen wat nodig is om kinderen en ouders het beste te bieden. Dus verlies jezelf niet in rapporten of subsidieaanvragen. Jouw hoofdtaak is om er voor ze te zijn. Ga niet overal in mee. Houd je focus op wat er echt toe doet.”

Solliciteer naar de functie van schoolleider op Loep
Na dit verhaal ben jij toch net zo enthousiast?! Annemieke draagt binnenkort het directiestokje over. Het liefst natuurlijk aan een schoolleider met een net zo groot hart voor de school als zij. Ben jij dat? Je vindt de vacature hier. Neem bij vragen contact op met Peter Jonkers, directeur-bestuurder, bereikbaar via p.jonkers@primoschiedam.nl.

Komt deze vacature nog te vroeg, maar heb je wel interesse in het schoolleiderstraject binnen Primo? Neem dan contact op met Liza Sloot, hoofd PZ, l.sloot@primoschiedam.nl.